اثرات یونی و اسمزی شوری بر جوانه زنی دو گونه .lolium perenne l وbromus tomentellus boiss. تحت تیمار های مختلف هالوپرایمینگ

شوری یکی از فاکتورهای مهم تنش زای محیطی می باشد که بر جوانه زنی تاثیر می گذارد. نمک ها با محدود کردن مقدار آب در دسترس (اثر اسمزی) و یا به سبب صدمات ناشی از ورود یون ها (اثر یونی), در روند متابولیسم موثر می باشند. یکی از روش های کاهش تنش شوری استفاده از تکنیک هالوپرایمینگ بذر به ‎وسیله محلول های نمکی با پتانسیل متفاوت اسمزی است. به همین منظور, جوانه زنی و رشد اولیه بذور هالوپرایم شده دو گونه مهم علوفه ای lolium perenne l. و bromus tomentellus boiss. تحت تاثیر کلرید سدیم و پلی اتیلن گلایکول به عنوان محلول های ایزواسمزی القاگر اثرات یونی و اسمزی در سطوح تنش (صفر, 2-, 3- و 4- بار), ارزیابی شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که درصد جوانه زنی، میانگین زمان جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، نسبت طول ریشه به ساقه، شاخص بنیه و وزن تر گیاهچه تفاوت های معنی داری را تحت تیمارهای مختلف نشان دادند, به طوری که بالاترین درصد جوانه زنی در گونهlolium perenne l. در بذور هالوپرایم mgcl2 به مدت 24 ساعت در پتانسیل اسمزی صفر بار حاصل شد. با افزایش سطح پتانسیل اسمزی تفاوت معنی دار کاهشی در میزان جوانه-زنی شاهد در سطوح مختلف اسمزی وجود داشت ولی در تیمار های هالوپرایم تفاوت معنی داری با افزایش سطح پتانسیل اسمزی مشاهده نشد. بالاترین درصد جوانه زنی bromus tomentellus boiss. در تیمار nacl به مدت 48 ساعت مشاهده شد که با شاهد تفاوت معنی داری نشان داد. بطور کلی با افزایش سطوح پتانسیل اسمزی همه صفات, کاهش معنی داری را در دو گونه نشان دادند. واکنش دو گونه مورد بررسی به دو جزء یونی و اسمزی شوری متفاوت بود به طوری که اثر یونی شوری عامل بازدارندگی رشد در bromus tomentellus و اثر اسمزی شوری عامل بازدارندگی رشد در lolium perenne شناخته شد. در کل, هالوپرایمینگ به عنوان یک تیمار فیزیولوژیکی در شرایط شوری و خشکی سبب بهبود پارامترهای جوانه زنی و رشد در هر دو گونه شد.